به دهان بردن انگشت شست و مکیدن آن عادت طبیعی تمام کودکان است که تا سالها نیز ترک نمیشود. مکیدن انگشت شست واکنشی طبیعی در کودکان است که ممکن است سودمند یا مضر باشد. مکیدن انگشت شست یا دیگر انگشتان دست و پا و مکیدن پستانک یا اشیاء دیگر احساس امنیت یا شادی به نوزادان میدهد و کمک میکند تا جهان پیرامون خود را بهتر بشناسند. خردسالان با مکیدن خود را آرام میکنند و به خواب شیرین فرو میروند. اکثر نوزادان این عادت بیضرر را قبل از دو سالگی بدون هیچ نگرانی یا مداخلهای کنار میگذارند، در این بین عادت مکیدن آنقدر در برخی کودکان شدید یا پرتکرار میشود که به یک مشکل دندانی و اجتماعی تبدیل میشود.
اگر نگران آن هستید که عادت مکیدن انگشت شست به دندانهای فرزندتان آسیب بزند، حتماً با دندانپزشکی کودکان مشورت کنید. برخی کودکان صرفاً پس از گفتگویی دوستانه با دندانپزشک متقاعد میشوند که این عادت را کنار بگذارند، توصیههای دندانپزشک از نصایح والدین میتواند تاثیرگذارتر باشد. اما اگر کودک با نصیحت کردن قانع به ترک عادت مکیدن انگشت نشد، متخصصین ما در کلینیک دندان پزشکی تاج استفاده از گاردها یا محافظهای مخصوص یا دیگر وسایل دندانی را توصیه میکنند؛ بریس ثابت سقف دهان وسیله دهانی مخصوصی است که مانعی فیزیکی برای مکیدن انگشت ایجاد میکند و معمولاً باعث میشود این عادت ظرف چند ماه ترک شود.
عادت مکیدن انگشت معمولاً چقدر طول میکشد؟
بسیاری از کودکان عادت مکیدن انگشت دست و پا را خود به خود در دوران نوپایی، بین 2 تا 4 سالگی، ترک میکنند. آن گروه از کودکانی که همچنان این عادت را دارند، با ورود به مدرسه و تحت تاثیر تمسخر همسالانشان سرانجام دست از مکیدن انگشت برمیدارند.
چه زمانی باید برای ترک عادت مکیدن انگشت مداخله کرد؟
مکیدن انگشت شست معمولاً تا زمان درآمدن دندانهای دائمی نگران کننده نیست؛ اما پس از آن بر سقف دهان (کام) یا مرتب بودن دندانها اثر میگذارد. اگر کودک انگشت را با شدت مک بزند، بیشتر از حالتی به دندانها آسیب وارد میشود که کودک صرفاً انگشت را بی حرکت در دهان قرار دهد.
پوسیدگی دندان
بسیاری از والدین سعی میکنند تا فرزندشان را با آغشته کردن پستانک به عسل یا خوراکی شیرین دیگری آرام کنند. باکتریهای دهان از مواد قندی تغذیه میکنند و اسیدهای مخربی را تولید میکنند. این اسیدها به مینای دندان حمله میکنند و در نتیجه دندان کودک دچار پوسیدگی دندان یا کرم خوردگی میشود.